Kesaksian Langkana
Oleh Kunni Masrohanti Benarlah kataku Resah itu pasrah Bebas tak berbekas Didadaku Kau lepas segalamu Amukmu radangmu sayangmu Dalam peluk diam seribu batu Kau sandarkan jua pedih itu Biar tak bersuara Aku tahu itu yang tersirat Itu yang kau sebut laknat Saksiku saksi pulau Langkana jauh tak pun risau Serisau risaumu Yang kau tinggal di jantungku